Koh Samui - Bangkok 1/2 augustus 2010

The Golden Buddha, 2 augustus 2010, Bangkok

The Marble Temple, 2 augustus 2010, Bangkok
Bangkok by night vanaf Lebua, 1 augustus 2010, Bangkok

Ontbijt Fair House Hotel, 1 augustus 2010, Mae Nam

1 augustus 2010: Koh Samui - Bangkok

Al krabbend aan de nieuw verzamelde muggenbulten ontwaken we in onze thaise Fair House villa. Dit keer wel gekoeld.... Vandaag zijn we met geen stok aan de praat te krijgen. Maar na het ontbijt aan de kabbelende zee (en bij de blaffende zwerfhonden) hijsen we ons op onze scooter op weg naar de chaweng zee van gisteren. Vandaag is een relaxdag, in aanloop naar de monsterrace die we morgen gaan doen: in 2 dagen door Bangkok, vliegen naar Amman, naar Petra, naar de dode zee, en vliegen naar Istanbul.

Nonchalant zetelen we op onze hotel ligbedden (Imperial) en dobberen wat in zee. Alleen een goede spotter kan zien dat wij de zwemkleding op het hoofd dragen. We wanen ons in Blue Lagoon II als we besluiten nog even te gaan zwemmen in de paradijselijke zout-zwembaden van het complex. Een hotelmedewerker in uniform snijdt ons de pas af. 3000 Baht per persoon alstublieft. Ai. Gesnapt. Een bug in onze resort crasher-strategie. We besluiten onze Bahtjes liever in de pool bar uit te geven en verkassen. Aan de branding ontdekken we wat de mensen gisteren vroeg in de ochtend aan het doen waren. De beestjes in de schelpen (clams) lijken lange tongen te hebben waarmee ze zich vlak onder het zand ingraven. Nooit geweten, zo'n grappig gezicht! Bij elke golf verdwijnen 10-tallen schelpjes in het zand om zich te verstoppen. Een besefmomentje; als twee aangespoelde zeerobben genieten we intens van dit mooie plekje op aarde. De bal en de bol is rond!

We drinken nog een margarita om het af te leren en gaan op weg naar het vliegveld. Een detour leidt ons nog langs afgelegen duistere plekken. Zwerfhonden, krotten, de duistere kant van Thailand. Een jankend geluid overstijgt het scootergeluid. Een hond wordt aangereden en kruipt in de berm. We voelen een dierendag aankomen.

We leveren de scooter af en begeven ons richting de douane. Tot onze grote schrik neemt de vrouwelijke douanebeambte onze roze Thaise massageolie met fles in mannelijke vorm in beslag. Yves raadt de beambte aan het spul zelf te gebruiken en maakt duidelijk dat queen Gründemann not amused is met haar optreden. Het is ons duidelijk dat de Thaise douanebeambte een mooie avond voor ogen heeft. In het vliegtuig naar Bangkok zit Yves naast Koen Verdegaal. Een vriend van een huisgenoot van Yves uit Leiden. Met drie kids en vrouw 3 weken door Thailand gereisd. Hoort ons reis- en priveverhaal met een grijns aan.

In Bangkok voelen we ons weer thuis in Lebua State Tower. De was is gedaan, en ligt klaar in onze suite op de 57e (!) verdieping. Wat een uitzicht, nog mooier dan de vorige keer. We gaan met de taxi naar Patpong Market, een markt tussen allerlei sleazy barretjes, alwaar de sexindustrie welig tiert. 10-tallen mannen bieden Yves aan om hem naar ping pong shows te brengen. Dat Martine ernaast staat doet er niet toe. De drukte is overweldigend. Het contrast met het besefmomentje in de zee vandaag is immens. Onze maagjes knorren maar waar kunnen we veilig eten? Overal hoeren, sjacheraars, bbq's op straat, gelukszoekers, vrouwenexploitatie. Een tuk tuk driver wil ons 'helpen'. Voor 20 Baht naar een nice seafood restaurant. Why not? Dat wordt snel duidelijk. De driver neemt ons mee, 2 blocks verder. Hij geeft aan dat we niks hoeven te betalen als de eettent bij ons in de smaak valt. De tent is verschrikkelijk. Een tourist trap. We lopen weg maar daar is onze driver weer. Yves roept dat hij trek heeft in een big lobster en de driver weet wel een plek. We racen oneindig lang en hard door de stad. Martine vindt het niet meer zo grappig en doet een schietgebedje. Waarom voor 20 Baht (2 kwartjes) in een attractie gestapt die je dood kan betekenen? De tuk tuk rijdt inmiddels 150 km/uur door Bangkok by night. Horror. Bij het 2e restaurant prijkt een grote kreeft op de gevel. Er zit niemand. De parkeerplaats telt een roze taxi. Onze escape? De ober trekt aan de sprieten van de levende kreeft, rammelt aan de krabben om te bewijzen dat het echt allemaal leeft; de horror wordt ons teveel. Als nieuw-uitgeroepen vegetariers vluchten we, Martine wil voor geen goud meer in de tuk tuk. De roze taxi scheurt echter voor onze neus weg, ons achterlatend op een desolate plek in Bangkok, alles behalve Blue Lagoon II. Eerder Mission Impossible (IV). We moeten verder in de tuk tuk. De driver wil zijn commissie en sleurt ons naar een ping pong show. Het boeit de driver geen fluit dat Martine daar niet heen wil. Het begint verdacht veel op de film de hitchhiker te lijken. De rit lijkt eindeloos te duren. Uiteindelijk belanden we in een verschrikkelijke donkere steeg. Mannetjes, hoeren, Sodom en Gomorra. Hel op aarde. Martine zit te trillen als een rietje en Yves zegt cool dat dit niet is wat we willen. Hij brengt ons terug. Terug bij af. Maar veilig. Wat een avontuur. Bekomen van de schrik eten we drie garnalen en drinken 2 biertjes voor 70 euro (!) op het dak van onze veilige State Tower. Een ervaring rijker. Een illusie armer....

2 augustus 2010: Bangkok

We omhelzen elkaar en prijzen ons gelukkig dat we the dark night in Bangkok ongeschonden zijn doorgekomen. Na een innig samenzijn haasten we ons om het meest fantastische op aarde voor de tweede keer te mogen meemaken: het Lebua ontbijtbuffet! Dit keer verkiezen we een plek bij de swimmingpool: achteraf geen handige keuze, want we verliezen veel tijd door de grote afstand naar de buffetten. Ook de verzengende zon dient zich aan bij onze tafel en we zijn genoodzaakt te verhuizen. De verhuisbeweging valt in het niet bij het constante komen en gaan van tafel naar buffet en terug. Een repeterend patroon: als een geordende rij mieren gaan we heen, als een stel buffels grazen we de buffetten af en als hazewindhonden terug naar de plek waar de buit verorberd wordt. Om 11.30 uur capituleren we: tonnetjerond rollen we naar de kamer en brakken tot 14.30 uur in onze kamer uit. Om 15.00 uur moeten we de kamer uit en we herpakken onze actiemodus: koffers inpakken, sateliettas voor Jordanie, spullen in the storageroom en op pad voor de laatste uren Bangkok met het volgende programma: een boottocht, the grand palace, the golden buddha, the night market en afsluiten in bar Sirocco (in hotel), waarna we met de koffers richting airport vertrekken.

De op Duitse wijze geplande dag wordt doorkruist door onze ranzigheid in de ochtend, door de inmiddels stromende regenbuien over Bangkok, doordat the Grand Palace om 15.30 uur sluit en niet te vergeten, door een onbetrouwbare taxichauffeur. Tijd voor de volgende expertise: improviseren en tegenslagen altijd met humor aanvliegen! We skippen de boottocht vanwege het weer en de taxichauffeur wijst ons tijdens de rit naar Grand Palace op de vroege sluitingstijd, waardoor we het roer omgooien: meteen naar de Golden Buddha. We bewonderen de marmeren tempel, alwaar zojuist de KMT voor nieuwe monnikken is begonnen: in hun oranje gewaden zoemen zij tijdenlang met de billen op het marmer, terwijl wij ons in de stromende regen een weg banen tussen de plassen van de binnenplaats op zoek naar de gouden buddha. Ha, een gids, even vragen waar de buddha zich schuil houdt. En dan wordt het ons duidelijk, de veel te lange taxirit naar de golden buddha was feitelijk een rit naar de Marble Temple (ver uit de route en ver van Bangkok centrum). De taxichauffeur wilde blijkbaar een langer ritje; we zijn (weer) om de tuin geleid door een glimlach (zonder tanden).

Vastberaden gaan we in de stromende regen op zoek naar een taxi richting de golden buddha met het timeframe van 17.00 sluitingstijd en het tuktukverbod van Martine in het achterhoofd. Als we tot de bilnaad doorweekt zijn en er in geen velden of wegen een lege taxi te bekennen is in deze buitenwijk waar de tuktuks welig tieren, gaat de koningin alsnog overstag: it's tuktuktime again! We scheuren door het drukke verkeer (vanwege de regenbuien) en tikken uiteindelijk om 16.58 uur op de balie om een ticket voor de golden buddha in ontvangst te nemen. De golden buddha is in de 13e eeuw naar Bangkok gebracht door Rama III, maar vanwege angst voor beroving achter het pleisterwerk van de tempel geplakt. Pas in 1954 herontdekte men bij herstelwerkzaamheden de golden buddha (huidige straatwaarde van het goud: 20 mio. euro), hetgeen tot gevolg had dat men in het hele land pleisterwerk van tempels begon te krabben in de hoop meer gouden buddha's te ontdekken. We plegen onze buddhistische rituelen en vervolgen onze tocht naar Chinatown voor shopping.

En eindelijk hebben we ze door: als een keurig geklede Thai ons uitlegt waar we kunnen shoppen en eten en ons probeert in een speciale tuktuk te praten voor 20 Baht krijgen wij een blik van herkenning. We negeren het aanbod en in de nog steeds stromende regen vinden we in alle drukte uiteindelijk een keurige roze taxi met airco. Yves herinnert zich de tip van Verdegaal en loodst de taxi, eindelijk een man van weinig woorden, door alle drukte naar BKM shopping center (bij Siam Center). Een verademing om een tikkeltje Westers te zien tussen alle Oosterse ramsch en spontaan rennen we in de armen van onze grote vriend Mc Donalds.

De knop gaat om: it's shopping time voor de komende 2 uur. We trekken alle onderhandelingstechnieken uit de kast en ontdekken geijkte patronen: 1. My friend, how are you 2. Special discount 3. More discount if you take more 4. What is your last price 5. What is your absolutely last price 5. No, no, don't leave my friend 6. (achter je aan rennend) Ok, ok, your price, ok. We zijn tevreden met onze aankopen (en de verkopers ongetwijfeld ook) en keren bepakt en bezakt naar het hotel met een taxi die ons na het oppikken van de koffers meteen naar het airport brengt.

Wat is dit? Zowaar een keer geen stress en haasten om ons tijdig door de douane te loodsen. Rustig laten we ons inchecken, ook voor de volgende vlucht van Amman naar Istanbul, zodat de koffers geen ballast zijn in Amman. De klok slaat 12.00 uur en een volgende dag is begonnen als we bij de gate arriveren...