Welkomstregenboog op Schiphol, 7 augustus 2010, Amsterdam
Tram, 7 augustus 2010, Budapest
Fontein bij parlement, 7 augustus 2010, Budapest
Op de St. Stephanus Basiliek, 7 augustus 2010, Budapest
Bewaker bij de St. Stephanus Basiliek, 7 augustus 2010, Budapest
Op weg naar de St. Stephanus Basiliek, 7 augustus 2010, Budapest
Szechenyi Ianchid brug, 7 augustus 2010, Budapest
Museum in Buda, 7 augustus 2010, Budapest
Vissersbastion, 7 augustus 2010, Budapest
Vissersbastion en Matthiaskerk, 7 augustus 2010, Budapest
Vissersbastion, 7 augustus 2010, Budapest
Szabadsag brug, 7 augustus 2010, Budapest
7 augustus 2010: Budapest - AmsterdamAls we midden in de nacht wakker worden om te plassen zijn we de weg kwijt. Waar zijn we, in welke stad, en waar zit het lichtknopje? Een paar uur later; Donker, nog steeds. De kwaliteit van de verduisteringsgordijnen blijkt iets te goed; Het is na negenen, het ontbijt sluit om 10.00 uur en we hebben een kamer met jacuzzi gehuurd die we nog met geen vinger hebben aangeraakt. Als twee mollen met dichtgeslagen ogen bubbelen we alsof ons leven ervan af hangt, binnen het timefrime wat ons gegeven is. Het ontbijtbuffet kan onze goedkeuring wegdragen, geen Lebua maar komt dicht in de buurt.
In de lobby staat ons transportmiddel van vandaag te glimmen. Geen paard, taxi, tuk tuk, trein, bus, ezel, pont, trabant, kano, metro of vliegtuig dit keer. Het stalen ros gaat ons helpen om vandaag de stad te verkennen. We hebben tot 15.00 uur alvorens we ons richting airport moeten begeven. Onze laatste dag van de wereldreis. Fantastisch verlopen tot nu toe. 15 vluchten achter de rug. Nauwelijks vertraging opgelopen, niet beroofd, geen enge ziektes opgelopen, de koffers zijn er nog. De raket in Aqaba op een haar gemist, geen aardbeving in Istanbul mee hoeven maken, geen vulkanische as die ons vluchtschema in de war heeft geschopt, geen hurricanes. Alleen een memorycard ergens op Hawaii verloren. Maar laten we het lot niet tarten.
Zonder helm gaan we op pad. Het is Hollands weer, heerlijk om te fietsen. Behendig sturen we onze mountainbikes door Pest, op weg naar Buda, niet te verwarren met de Buddha die we in Bangkok hebben ontmoet. We schieten de Szabadsag brug op, richting de Citadella heuvel. We stranden halverwege; traptreden verhinderen dat we de top bereiken. We nemen genoegen met het uitzicht dat ons geboden wordt, Budapest ziet er fantastisch, schoon en opgeknapt uit. Vooralsnog geen trabant gespot!
We gaan verder, langs de oevers van de Donau, op weg naar het vissersbastion op de volgende heuvel. Bij de Szecheneny brug slingeren we omhoog, nog aan de Buda-zijde van de stad. Een tour de France achtige klim, waarbij de straten nat worden van ons zweet. Maar dan verschijnt daar - als ware het een wonder - een teken van het oude Budapest, zoals dat nog in de herinnering van Martine leeft. De trabant, met 2 lekke banden weliswaar. Out of order. We klimmen verder en arriveren bij het Vissersbastion, in 1905 gebouwd aan de zijkant van de Matthias kerk. Het uitzicht over de stad is overweldigend. Zo is goed te zien dat Pest geheel vlak is en Buda heuvelachtig. De stad is pas in 1857 samengevoegd tot Budapest. De Matthiaskerk dateert uit de 13e eeuw, maar heeft sedertdien vele gedaanteverwisselingen ondergaan. De fresco's zijn eeuwenlang verborgen gebleven door de Moslims die deze met pleisterwerk hebben bedekt. In 1897 is de kerk grondig gerenoveerd, en nu is het interieur een mix van beeltenissen uit de bijbel en oosterse versieringen zoals tapijten. We fietsen verder, als snelle hazewindhonden de heuvel af.
We knallen de Szechenyi Ianchid brug over, en zien daar, hoe kan het ook anders, het Four Seasons hotel opdoemen. Een terugkerend thema gedurende deze reis. We laten het hotel links (of liever; rechts) liggen en fietsen de Zrinyi utca door. Hier treffen de St. Stephanus basiliek, tussen 1850 en 1900 gebouwd. We klimmen naar boven om daar al mijmerend van het uitzicht te genieten. De laatste uurtjes van de wereldreis. Heel bijzonder om mee te mogen maken, een besefmomentje. Wat is de wereld toch groot en afwisselend, en tegelijkertijd zo klein. Hongarije mocht enkele decennia geleden dan nog communistisch zijn geweest (in 1990 zijn pas weer vrije verkiezingen gehouden na 45 jaar), daar is nu weinig meer van te merken. De stad doet zeer Westers aan.
Nog een attractie; het Parlementsgebouw. Gebouwd om de eeuwwisseling te vieren, maar pas op 1902 (planning?) gereedgekomen. We besluiten dit gebouw van buiten te bekijken en de lunch aan de Donau te nuttigen.
Op weg naar het airport een sms-je van Eveline, onze buurvrouw. De memorycard ligt in onze brievenbus! Niet te geloven! We worden erg blij van dit bericht. Voor de laatste keer stappen we in het vliegtuig, omringd door Nederlanders, op weg naar het mooiste plekje op aarde, Amsterdam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten